GASTMANS Franciscus Gerebernus

Datum indiensttreding

16 november 1907

Stamnummer

214

Graad

Soldaat 2kl mil 1907

Regiment

24 linie, 1^ste bataljon, 1^ste compagnie (I/24 o.l.v. majoor Leconte)

Militaire loopbaan

26 februari 1907: goedgekeurd voor de dienst. Zijn lotnummer was 80.

16 november 1907: in actieve dienst bij het 4^de linie

29 september 1909: met onbepaald verlof

1 augustus 1914: gemobiliseerd bij 4^de linie

3 april 1915 – 15 mei 1915: opgenomen in het hospitaal wegens ziekte

16 mei 1915: vervoegt opnieuw het 4^de linie

8 december 1915: overgeplaatst naar het 24^ste linie

28 september 1918: sneuvelt in het bos van Houthulst

Onderscheidingen

Kruis van Ridder in de orde van Leopold II en Oorlogskruis (21 juli 1929)

 IJzerkruis (27 november 1929)

Gevechten waaraan deelgenomen

Gevecht bij Halen (12 augustus 1914)

Op 12 augustus 1914 krijgt Frans Gastmans zijn vuurdoop. Die dag ligt het 24ste linieregiment, dat samen met het 4de linieregiment de 4de gemengde brigade vormt, in Sint-Margriete-Houtem bij Tienen. Het is al van 4 uur ’s ochtends druk in de weer met het opgooien van constructies om een eventuele Duitse aanval af te slaan als het bericht komt om direct op te rukken naar Halen bij Diest. Het moet er ondersteuning geven aan de cavaleriedivisie die zich geconfronteerd ziet met veel sterkere Duitse cavalerie-eenheden. Na een geforceerde mars van 18 kilometer in een verzengende hitte via Bunsbeek en de steenweg naar Diest over Kersbeek en Kortenaken bereikt de 4de gemengde brigade rond 15:00 uur de Belgische stellingen in Halen. Door de combinatie van hitte, veel te warme uniformen, slechte schoeisel en gebrek aan conditie zijn de mannen de uitputting nabij. Tijdens het marcheren over de aarden wegen blijft het opvliegende zand aan hun bezwete gezichten plakken, sommigen hebben de blinkende delen van hun uniform zwart gemaakt om minder op te vallen. Kans om te rusten krijgen ze echter niet. Omdat de eenheden van de cavaleriedivisie in Halen al heel de dag opeenvolgende charges van de Duitse ruiterij hebben doorstaan, worden de twee linieregimenten onmiddellijk ingezet. Het 1ste bataljon van het 24ste linieregiment (I/24), waartoe ook Frans Gastmans behoort, concentreert zijn aanval op de IJzerwinningsboerderij. De Duitsers zijn vastbesloten dit strategisch gelegen gebouw koste wat kost te verdedigen. Pas rond 19:00 neemt het bataljon de brandende hoeve in. De overwinning gaat wel gepaard met het verlies van vele mannen. Van de 3.500 mannen van de 4de gemengde brigade die deelnemen aan het gevecht bij Halen sneuvelen zes officieren en ongeveer 117 onderofficieren en soldaten. Frans Gastmans en zijn kameraden marcheren terug zuidwaarts om bij Tienen in de achterhoede terecht te komen. Ze zijn doodop.

(DONVIL, 2012)

Slag bij de IJzer (16-31 ktober 1914)

Op 22 oktober neemt het 1^ste bataljon van het 24^ste linie deel aan drie tegenaanvallen in reactie op de Duitse doorbraak  in de bocht van Tervate

Gevecht  in het Bos van Houthulst (1918)

Het ‘Bos van Houthulst’ was vanaf midden oktober 1914 door de Duitsers bezet geweest. De Duitsers bouwden het Vrijbos uit tot een goed gecamoufleerd depot. In het bos werden tal van depots voor materialen, munitie en allerhande voorraden ingericht. Een netwerk van spoorlijnen, emplacementen en smalspoorbaantjes doorkruiste het bos. Begraafplaatsen werden in het bos aangelegd, net zoals oefenterreinen en schietstanden en observatieposten. Tot 1917 leek het bos een relatief veilig oord te zijn, zeker in vergelijking met de loopgraven aan het front. Maar vanaf 1917 zou het bos door de vijandelijke artillerie omgetoverd worden in een ‘vulkanisch maanlandschap’. Om het bos te kunnen verdedigen, werden vanaf 1917 ‘Riegels’ uitgebouwd: dit waren dwarsverbindingen (oost west gericht) tussen de hoofdstellingen die min of meer van het N naar het Z liepen. Geholpen met de betonnen versterkingen die her en der in en rond het bos opgetrokken werden, moesten de manschappen de ‘vesting’ voldoende kunnen verdedigen. Voor het geallieerde Eindoffensief werd het beruchte ‘Bos van Houthulst’ beschouwd als een cruciaal punt. De verovering ervan was de verantwoordelijkheid van de ‘Groepering Noord’ van de ‘Legergroep Vlaanderen’, die stond opgesteld tussen Mangelare en Blankaartvijver. Het bos zelf moest veroverd worden door de 7de Infanteriedivisie, bestaande uit het 4de, het 23ste en het 24ste Linieregiment, o.l.v. Generaal-Majoor Van Acker. Deze divisie stond bekend als een Vlaamsgezinde divisie en de “eer” om deze vesting te veroveren, werd door sommigen dan ook eerder als een “straf” beschouwd. Op 28 september kon het 4de Linieregiment doordringen in het zuiden van het bos, het 23ste frontaal in het hart en het 24ste in het noorden. Even na de middag was het beruchte woud veroverd. Uitbundige felicitaties konden in ontvangst worden genomen. Velen hadden echter het leven gelaten en er volgde nog een bloedige namiddag, voornamelijk omdat de artillerie niet meer kon volgen. Aan de vooravond van WOI was van het oorspronkelijke 4000 ha grote ‘Bos van Houthulst’ nog slechts ¼ over. Er stonden 5 à 6 ‘kasteeltjes’. Tijdens WOI werd nog eens 9/10 van de resterende 1000 ha verwoest. De verwoestingen waren zo groot dat alle bomen geveld moesten worden. Tijdens de jaren 1920-1922 werd het bos ontmijnd en slechts voor een deel herbebost. Vandaag telt het bos nog 370 ha, verdeeld over kleinere bosjes. Van de kasteeltjes werden er na de oorlog maar een paar herbouwd.

(BACCARNE en STEEN, 2002)

Andere gegevens 

Zeven frontstrepen

Op 16 oktober 1922 vraagt zijn weduwe  de vergoeding van het strijdersfonds aan

 Op 8 juli 1922 berekent het ministerie van defensie het bedrag voor het strijdersfonds. Voor 50  maanden aan het front heeft zij  recht op 3.750 frank strijdersbegiftiging. Omdat hiervan 300 frank familiebegiftiging wordt afgetrokken, hebben de nabestaanden nog recht op 3.450 frank.